074 surah
ھي سورة مَکِّیَّۃٌ آھي . ھِن ۾ 56 آيتون ۽ 2 رڪوع آھن
يٰٓاَيُّهَا الْمُدَّثِّر 1ۙ
اي چادر ڍڪيندڙ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھرياي (نبوت جي لباس ۾ ) ويڙهجڻ وارا،
— مولانا محمد مدنياي (پاڻ تي چادر) ويڙهڻ وارا!
— عبدالسلام ڀُٽوقُمْ فَاَنْذِرْ ۽ 2
اُٿ پوءِ (ماڻهن کي) ڊيڄار .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريکڙو ٿي! پوءِ ڊيڄار
— مولانا محمد مدني(هاڻي) اُٿ ۽ (پنھنجي قوم کي) ڊيڄار.
— عبدالسلام ڀُٽووَرَبَّكَ فَكَبِّرْ ۽ 3
۽ پنهنجي رب جي پوءِ وڏائي بيان ڪر .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ پنهنجي پاليندڙ جي وڏائي بيان ڪر،
— مولانا محمد مدنيپنھنجي پالڻھار جي وڏائي بيان ڪر.
— عبدالسلام ڀُٽووَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ ۽ 4
۽ پنهنجن ڪپڙن کي پوءِ پاڪ رک .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ پنهنجن ڪپڙن کي پاڪ رک،
— مولانا محمد مدنيپنھنجا ڪپڙا پاڪ رک.
— عبدالسلام ڀُٽووَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ۽ 5
۽ بتن کان پوءِ پري رهه .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ گندگيءَ کان پري رهه
— مولانا محمد مدني(هر قسم جي) گندگي کان پري رهه.
— عبدالسلام ڀُٽووَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ ۽ 6
۽ نه احسان ڪري گهڻو طلب ڪر .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ هن لاءِ احسان نه ڪر ته توکي گهڻو ملي.
— مولانا محمد مدني(دنيا ۾) گهڻي ملڻ خاطر (ڪنھن تي) احسان نه ڪر.
— عبدالسلام ڀُٽووَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ 7ۭ
۽ پنهنجي رب جي لاءِ پوءِ صبر ڪر .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ پنهنجي پاليندڙ (جي رضامنديءَ) لاءِ (مصيبتن تي) صبر ڪر.
— مولانا محمد مدني۽ پنھنجي پالڻھار خاطر صبر ڪر.
— عبدالسلام ڀُٽوفَاِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُوْرِ 8
پوءِ جنهن وقت ڦوڪ ڏني ويندي صور ۾ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريپوءِ جڏهن ناقور وڄايو ويندو،
— مولانا محمد مدنيپوءِ جڏهن صور ۾ ڦوڪيو ويندو.
— عبدالسلام ڀُٽوفَذٰلِكَ يَوْمَىِٕذٍ يَّوْمٌ عَسِيْرٌ 9ۙ
پوءِ اهو ان ڏينهن ڏکيو ڏينهن آهي .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريتڏهن اهو (وقت) ان ڏينهن ڏاڍو ڏکيو وقت ٿيندو.
— مولانا محمد مدنياهو ڏينھن ڏاڍو ڏکيو هوندو.
— عبدالسلام ڀُٽوعَلَي الْكٰفِرِيْنَ غَيْرُ يَسِيْرٍ 10
ڪافرن تي ناهي آسان .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريڪافرن تي آسان نه هوندو
— مولانا محمد مدنيڪافرن جي لاءِ (هرگز به) هلڪو نه هوندو.
— عبدالسلام ڀُٽوذَرْنِيْ وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيْدًا ۙ11
ڇڏ مون کي ۽ ان کي جنهن کي پيدا ڪيو مون اڪيلو .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري(اي رسولﷺ!) مو نکي ۽ ان کي ڇڏي ڏي جنهن کي اڪيلو پيدا ڪيو اٿم
— مولانا محمد مدني(اي نبيﷺ!) ڇڏي ڏي مون کي ۽ جنھن کي مون اڪيلو ڪري پيدا ڪيو آهي.
— عبدالسلام ڀُٽووَّجَعَلْتُ لَهٗ مَالًا مَّمْدُوْدًا ۙ12
۽ ڏنو مون ان کي مال گهڻو .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ ان کي گهڻو مال ڏنو اٿم
— مولانا محمد مدنيمون کيس (يعني وليد بن مغيره کي) تمام گهڻو مال ڏنو.
— عبدالسلام ڀُٽووَّبَنِيْنَ شُهُوْدًا ۙ13
۽ پٽ حاضر ٿيندڙ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ پٽ (به) جيڪي وٽس رهڻ وارا آهن
— مولانا محمد مدنيفرمانبردار پُٽ ڏنا.
— عبدالسلام ڀُٽووَّمَهَّدْتُّ لَهٗ تَمْهِيْدًا ۙ14
۽ تياري ڪئي مون ان لاءِ چڱي طرح تياري ڪرڻ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھري۽ ان لاءِ (دنيا جي سڀ شيءِ) چڱيءَ طرح پکيڙي ڇڏي اٿم
— مولانا محمد مدني۽ مون ان کي (دنيا ۾ سڀني کان) اڳتي رکيو.
— عبدالسلام ڀُٽوثُـمَّ يَطْمَعُ اَنْ اَزِيْدَ ڎ 15
ان کان پوءِ اميد رکي ٿو ته ان کي وڌايان .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريوري به هو طمع ڪري ٿو ته (اُن کي) وڌيڪ ڏيان.
— مولانا محمد مدنيپوءِ به هو لالچ ڪري ٿو ته مان کيس اڃا به گهڻو ڏيان.
— عبدالسلام ڀُٽوكَلَّا ۭ اِنَّهٗ كَانَ لِاٰيٰتِنَا عَنِيْدًا ۭ16
هرگز نه تحقيق اهو هو اسان جي آيتن جي لاءِ عناد رکندڙ .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريائين نه ٿيندو، ڇو ته هو اسان جي آيتن جو مخالف آهي.
— مولانا محمد مدنيهرگز نه! (هاڻي ايئن نه ٿيندو) بيشڪ هو اسان جي آيتن سان دشمني رکي ٿو.
— عبدالسلام ڀُٽوسَاُرْهِقُهٗ صَعُوْدًا ۭ17
جلد چاڙهيندس مان ان کي باهه جي جبل تي .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريسگهوئي آءُ ان کي سخت تڪليف ۾ ڦاسائيندس
— مولانا محمد مدنيمان کيس عنقريب تڪليفن جي چاڙهي چاڙهائيندومانس.
— عبدالسلام ڀُٽواِنَّهٗ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ۙ18
تحقيق ان فڪر ڪيو ۽ دل ۾ ٺهراءُ رٿيائين .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريڇو ته ان فڪر ڪيو ۽ هڪ ڳالهه تجويز ڪيائين
— مولانا محمد مدنيبيشڪ هن سوچي سمهجي سازش تيار ڪئي.
— عبدالسلام ڀُٽوفَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ۙ19
پوءِ لعنت ڪيو ويو ڪهڙيءَ طرح ٺهراءُ رٿيائين .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريپوءِ مار پويس ڪيئن تجويز ڪيائين.
— مولانا محمد مدنيمٿس لعنت پوي، ڪهڙي ته (بُري) سازش ٿو سِٽي.
— عبدالسلام ڀُٽوثُـمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ۙ20
ان کان پوءِ لعنت ڪيو ويو ڪهڙي طرح ٺهراءُ رٿيائين .
— مولانا محمد ادريس ڏاھريپوءِ مار پويس ڪيئن تجويز ڪيائين.
— مولانا محمد مدنيوري ٻيھر (به) مٿس لعنت پوي، ڪهڙي ته (بُري) سازش ٿو سِٽي.
— عبدالسلام ڀُٽو